هوش به عنوان توانایی بهره‌گیری از رفتارهای هوشمندانه در محیط متنوعی تعریف می‌شود.
هوش شامل توانایی‌هایی چون استدلال داوری، تفکر منطقی، تفکر انتزاعی، تفکر سمبولیک، و سازگاری با محیط می‌شود.
هوش بر اساس تعریف‌های مختلف، توسط متخصصان مختلف توصیف و تعریف شده است.
دیوید وکسلر هوش را به عنوان تفکر عاقلانه و رفتار منطقی در محیط تعریف می‌کند.
افراد با هوش بالا توانایی یادگیری سریع‌تر، تسلط بر موقعیت‌ها، و حل مسائل پیچیده‌تری دارند.
هوش را می‌توان به تعدادی توانایی پایه تجزیه کرد که با یک عامل عمومی، یعنی هوش عاملی، مرتبط هستند.
پیشرفت در یک زمینه و استفاده از استعدادهای خاص می‌تواند میزان هوش فرد را نشان دهد.
هوش های مختلف به توانایی‌های متفاوتی اشاره دارند، از جمله هوش کلامی، هوش ریاضی، هوش حرکتی، هوش درون‌فردی، هوش بین‌فردی، هوش موسیقایی، و هوش فضایی.
نگاه گاردنر به هوش به عنوان انواع مختلفی از توانایی‌ها با نظامهای متفاوت تاکید می‌کند.
نظامهای هوشی نواحی مختلفی از مغز را مورد استفاده قرار می‌دهند.
از آنجا که هوش‌های مختلف به توانایی‌های متنوعی اشاره دارند، نظامهای آموزشی باید به توسعه همه این انواع هوش توجه داشته باشند.
دیدگاه های نظری
عنوان اسلاید: عامل عمومی و عوامل اختصاصی در هوش
توانایی‌های مختلف هوشی می‌توانند در افراد مختلف متفاوت باشند.
آزمونهای مختلف توانایی‌های مختلفی را سنجیده و تعدادی از آنها همبستگی با یکدیگر دارند.
هوش به عنوان یک توانایی کلی ذهنی در نظر گرفته می‌شود که به صورت متنوعی تجلی می‌یابد.
رفتارهای هوشمندانه در انواع مختلف توانایی‌ها با یک عامل عمومی مرتبط هستند.
تحلیل عاملی به عنوان روشی برای تعیین عوامل توانایی‌های شناختی استفاده می‌شود.
عامل عمومی هوش به عنوان تعیین‌کننده اصلی عملکرد در آزمونهای هوشی در نظر گرفته می‌شود.
توانایی‌های اختصاصی مرتبط با هوش به عنوان عوامل S نیز تعیین‌کننده هوشاند.
عوامل اختصاصی استعدادهای مکانیکی، منطقی، درک فضایی و ریاضی را نمایان می‌سازند.
ارتباط‌های میان عامل عمومی و عوامل اختصاصی معمولاً وجود دارند و تاثیر یکدیگر را در عملکرد هوشی افراد موثر می‌کنند.
*توجه*
برای دریافت فصل های دیگر روی لینک زیر کلیک کنید.