رویکردی که توسط فریتز پرلز ایجاد شده است. این رویکرد فرض می کند که انسان ها از زندگی خود ناخشنودند چون اجزای آن ها مجزا از هم به حیات خود ادامه می دهند. هدف این رویکرد این است که انسان ها را از خودشان آگاه گرداند و اجزای مجزا را در یک شخص واحد و کاملا فعال یکپارچه سازد. 

اهداف درمان عبارتند از کمک به مراجعان برای کسب آگاهی درباره افکار و احساسات و رفتارشان و قبول مسئولیت در قبال آن ها و تجربه کردن و یکپارچه کردن اجزای خودشان در انواع موقعیت ها. برای رسیدن به این هدف اینجا و اکنون مورد تاکید قرار می گیرند و با تمرکز بر گذشته مخالفت می شود. این رویکرد کمک می کند که مراجعان در زکان حال زندگی کنند. از فنونی استفاده می کنند که احساسات و هیجان های گذشته را افراد در زمان حال تجربه نمایند. همه افراد مدام در حال سازگاری با خودشان و محیط هستند. این فرایند هیچ وقت کامل نیست. این رویکرد از فنونی استفاده می کند که اینجا و اکنون را حفظ کنند و به هیجان خود در زندگی دست یابند. تعدادی از این فنون که در اینجا مورد تاکید قرار می گیرند مستلزم خیال پردازی و تخیل، زبان و ایفای نقش یا به نمایش درآوردن است.